Niemand houdt van files of omleidingen. Toch is de dagelijkse routine van de forens – dezelfde route, dezelfde tijd, dezelfde auto – de grootste barrière voor verandering. We veranderen pas als het echt niet anders kan. Een crisis, in de vorm van extreme en langdurige verkeershinder, is daarom niet alleen een probleem; het is een unieke kans. Het is het breekijzer dat vastgeroeste gewoontes openbreekt en mensen dwingt om alternatieven te overwegen.
Wanneer stilstaan de enige optie is, wordt bewegen een keuze
De regio Noord-Holland Noord staat aan de vooravond van zo’n crisis: een ‘perfect storm’ van mobiliteitsproblemen. De regio is met circa 151.000 forenzen extreem auto-afhankelijk, terwijl het OV-gebruik nog maar op 85% van het oude niveau zit6. Daarbovenop komt een ongekende onderhoudsopgave van Rijkswaterstaat7. De renovatie van de A7 en A9 zal leiden tot extra reistijden van meer dan een uur8. Rijkswaterstaat stelt zelf dat het doel is om tijdens de werkzaamheden 20% minder verkeer op de weg te hebben. Dit dwingt tot een heroverweging van het dagelijkse reisgedrag9. Deze “pijn” is de krachtigste motivator die er is. Het creëert een ‘window of opportunity’ waarin de vraag naar alternatieven – carpoolen, collectief vervoer, thuiswerken – piekt. Juist op dat moment moeten de alternatieven klaarstaan: betrouwbaar, betaalbaar en gemakkelijk toegankelijk. De hinder is dus niet het probleem, maar de start van de oplossing.
